Πως μια χρόνια σωματική ασθένεια επηρεάζει την ψυχολογική μας κατάσταση.

Η χρόνια σωματική ασθένεια εξαντλεί ψυχολογικά όσους τη βιώνουν και ψυχιατρικές διαταραχές όπως η κατάθλιψη και το άγχος είναι πιο συχνές μεταξύ αυτών των ατόμων, τα οποία συχνά καλούνται να προσαρμόσουν τον τρόπο ζωής και τις φιλοδοξίες τους για να αντιμετωπίσουν τη σωματική τους πάθηση. Για παράδειγμα, το ποσοστό των συναισθηματικών διαταραχών μεταξύ των πληθυσμών ασθενών με διαβήτη και ρευματοειδή αρθρίτιδα είναι περίπου 25% και αυξάνεται σε πάνω από 30% μεταξύ των ασθενών με καρκίνο, σε σύγκριση με ποσοστά μόνο 4-8% μεταξύ του γενικού πληθυσμού.

Η πηγή της ψυχολογικής καταπόνησης μπορεί να σχετίζεται άμεσα με τη χρόνια σωματική ασθένεια, όπως η λοίμωξη των πνευμόνων που οδηγεί σε υποξία και χαμηλή διάθεση, ή το θεραπευτικό σχήμα που προορίζεται για τη θεραπεία της υποκείμενης χρόνιας ασθένειας μπορεί να προκαλέσει ψυχολογική αστάθεια, όπου η χημειοθεραπεία είναι πιο καταστροφική από τον καρκίνο. ή όπου τα χορηγούμενα στεροειδή έχουν ως αποτέλεσμα αλλοιωμένη διάθεση.Αυτό το άρθρο συζητά πώς η χρόνια σωματική ασθένεια επηρεάζει την ψυχική υγεία σε όσους πάσχουν από μια ασθένεια και σε όσους φροντίζουν αυτά τα άτομα.

Τι είναι μια χρόνια ασθένεια και πώς επηρεάζει την ψυχική μας υγεία;

Ως χρόνια ασθένεια ορίζεται μια κατάσταση που διαρκεί τουλάχιστον ένα χρόνο ή περισσότερο και απαιτεί συνεχή ιατρική φροντίδα ή με άλλο τρόπο περιορίζει σημαντικά τις καθημερινές δραστηριότητες. Όπου η συγκεκριμένη χρόνια ασθένεια προκαλεί συνεχή ή συχνό πόνο και αγωνία, η πιθανή ψυχολογική επίπτωση είναι προφανής.

Σε πολλές περιπτώσεις, η ανακούφιση από τον πόνο μπορεί να χορηγηθεί μακροπρόθεσμα σε τέτοιους ασθενείς. Ωστόσο, αυτή η στρατηγική δεν αντιμετωπίζει τη βασική αιτία του πόνου και η συνεχής χρήση αναλγητικών έχει επιπλοκές. Ίσως πιο σημαντική για την ψυχολογία όσων βιώνουν χρόνιο πόνο από τον πόνο που βιώνουν άμεσα είναι η τελική επιρροή στον τρόπο ζωής τους, όπου η ασθένεια μπορεί να αποθαρρύνει τη συμμετοχή σε κοινωνικές δραστηριότητες, άσκηση και υγιεινές συνήθειες ύπνου που είναι γνωστό ότι οδηγούν σε ψυχιατρικές διαταραχές όπως κατάθλιψη.

Η μειωμένη σωματική δραστηριότητα, με τη σειρά της, μπορεί να ενισχύσει την πιθανότητα παχυσαρκίας και άλλων σωματικών παθήσεων, προάγοντας στη συνέχεια περαιτέρω ψυχολογική πίεση και δημιουργώντας έναν βρόχο αρνητικής ανατροφοδότησης. Σε περιπτώσεις σοβαρής ή ανίατης ασθένειας, ο ασθενής βιώνει επιπρόσθετες ψυχολογικές καταπονήσεις που σχετίζονται με το φόβο του θανάτου, το να αφήσει την οικογένειά του και τα αγαπημένα του πρόσωπα χωρίς αυτούς και πιθανώς μεγαλύτερες οικονομικές πιέσεις για τον ίδιο και τα αγαπημένα του πρόσωπα στο μέλλον. Οι ψυχολογικές συν νοσηρότητες είναι εξαιρετικά συχνές μεταξύ εκείνων με χρόνιες ασθένειες, με περίπου τους μισούς στην Αγγλία με προβλήματα ψυχικής υγείας να αντιμετωπίζουν επίσης κάποιο τύπο μακροχρόνιας πάθησης ή το 30% εκείνων με μακροχρόνια πάθηση αντιμετωπίζουν επίσης ψυχική υγεία θέμα.

Η χρόνια ασθένεια μπορεί να προκαλέσει δυσμενή ψυχολογικά συμπτώματα στον πληθυσμό, αν και είναι ενδιαφέρον ότι ισχυρά στοιχεία υποδηλώνουν ότι η ύπαρξη ψυχολογικής ασθένειας κάνει κάποιον πιο επιρρεπή σε χρόνια σωματική ασθένεια. Για παράδειγμα, η κατάθλιψη αυξάνει τον κίνδυνο στεφανιαίας νόσου και ισχαιμικής καρδιακής νόσου έως και 100% όταν συνυπολογίζονται πιθανά αποτελέσματα όπως η χαμηλότερη σωματική δραστηριότητα. Όπως είναι αναμενόμενο, οι περισσότερες μελέτες δείχνουν ότι η συχνότητα εμφάνισης ψυχολογικών ασθενειών αυξάνεται όταν οι ασθενείς αντιμετωπίζουν πολλαπλές χρόνιες παθήσεις. Στοιχεία από την Παγκόσμια Έρευνα Υγείας δείχνουν ότι ένα άτομο που έχει διαγνωστεί με δύο ή περισσότερες χρόνιες παθήσεις έχει επτά φορές περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσει κατάθλιψη από ένα άτομο με μία μόνο πάθηση. Η κοινωνικοοικονομική κατάσταση έχει επίσης αποδειχθεί ότι είναι ένας ισχυρός προγνωστικός παράγοντας της συχνότητας χρόνιων ασθενειών και της συνακόλουθης ψυχολογικής καταπόνησης, πιθανώς καθώς όσοι έχουν περισσότερους οικονομικούς και προσωπικούς πόρους είναι καλύτερα σε θέση να αποφύγουν τις χρόνιες ασθένειες και μπορούν στη συνέχεια να προσαρμοστούν καλύτερα και να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε ασθένεια μπορεί να συμβεί.

Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί η ψυχολογική καταπόνηση της χρόνιας σωματικής ασθένειας;

Η ψυχολογική θεραπεία μπορεί να ωφελήσει ασθενείς που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες σε ατομικό ή ομαδικό περιβάλλον. Για παράδειγμα, η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία στοχεύει στη συμπεριφορική και γνωστική απόκριση στον πόνο. Προσπαθεί να εκπαιδεύσει σχετικά με τη χαλάρωση, τη διαχείριση της διάθεσης και την αποτελεσματική επικοινωνία, ελπίζουμε να αναδομήσει τις δυσπροσαρμοστικές σκέψεις του ασθενούς σχετικά με την κατάστασή του. Εναλλακτικά, η χειρουργική-συμπεριφορική θεραπεία χρησιμοποιεί θετική ενίσχυση και τιμωρία για να αλλάξει τη συμπεριφορά και τις σκέψεις που σχετίζονται με την πάθηση.

Είναι ενδιαφέρον ότι συγκεκριμένες θεραπευτικές προσεγγίσεις έχουν δείξει το καλύτερο αποτέλεσμα όταν εφαρμόζονται σε ψυχολογική καταπόνηση που προκύπτει από συγκεκριμένες χρόνιες πηγές. Ο σύνθετος περιφερειακός ή μη ειδικός πόνος προσαρμόζεται καλά από ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργική-συμπεριφορική θεραπεία, ενώ εκείνοι με πιο συγκεκριμένο μυοσκελετικό πόνο τα πάνε καλά με τη θεραπεία αποδοχής και δέσμευσης, όπου οι συμμετέχοντες ενθαρρύνονται να βρουν τρόπους να αντιμετωπίσουν τη βλάβη. Όσοι αντιμετωπίζουν χρόνιες ασθένειες που γενικά επηρεάζουν την ποιότητα ζωής με τρόπο που δεν μπορεί να παρακαμφθεί, όπως ο καρκίνος, η αρθρίτιδα, το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου ή η χρόνια ημικρανία, αντιμετωπίζονται καλύτερα με τεχνικές μείωσης του στρες που βασίζονται στη συνείδηση, οι οποίες διδάσκουν μια «μη προσπάθεια» προσέγγισης για τη διαχείριση του πόνου χρησιμοποιώντας τεχνικές αναπνοής και διαλογισμό.

Πώς επηρεάζει η χρόνια ασθένεια τους φροντιστές;

Αναφέρεται επίσης υψηλή συχνότητα άγχους και κατάθλιψης μεταξύ στενών φίλων και οικογενειακών φροντιστών σε όσους αντιμετωπίζουν χρόνια ασθένεια, προερχόμενη από πολλές πιθανές πηγές. Εκείνοι που αντιμετωπίζουν χρόνια ασθένεια μπορεί να είναι λιγότερο ικανοί να εργαστούν και να παρέχουν εισόδημα, είναι πιθανό να εκφράζουν ψυχολογική πίεση μέσω απομόνωσης ή επιθετικότητας και μπορεί επίσης να παρέχουν άμεση επιβάρυνση της φροντίδας στα αγαπημένα τους πρόσωπα, παρουσιάζοντας ψυχολογικούς στρεσογόνους παράγοντες στους φροντιστές από πολλές οπτικές γωνίες. Ως απάντηση, οι ζωές τους είναι πιθανό να αλλάξουν, καθώς θα πρέπει να ασχοληθούν με περισσότερη δουλειά για να λάβουν υπόψη το έλλειμμα ή να εγκαταλείψουν εντελώς την καριέρα τους για να παρέχουν φροντίδα. Οι θεραπευτικές επιλογές που βοηθούν στην ανακούφιση από την ψυχολογική πίεση που ασκείται στους φροντιστές περιλαμβάνουν επίσης διάφορες ομάδες υποστήριξης και συμβουλευτικές επιλογές, οι περισσότερες από τις οποίες προσπαθούν να ενθαρρύνουν την αποδοχή μέσω της εκπαίδευσης σχετικά με τη νόσο, τη συζήτηση σχετικά με το πώς πρέπει να αισθάνεται το αγαπημένο τους πρόσωπο που βιώνει ασθένεια και την προετοιμασία για μελλοντικές δυνατότητες.

Συμπέρασμα

Οποιαδήποτε χρόνιααθώς οι ιατρικές παρεμβάσεις και η παρακολούθηση της υγείας βελτιώνονται παγκοσμίως, ένα μεγαλύτερο ποσοστό του γενικού πληθυσμού ζει περισσότερο και παθαίνει χρόνιες ασθένειες πιο συχνά, όπως αρθρίτιδα, διαβήτης και άνοια, μεταξύ πολλών άλλων. Το κόστος της παροχής περίθαλψης ενισχύεται επίσης από ψυχολογικές συννοσηρότητες που απαιτούν θεραπεία και μπορεί να επιφέρουν πρόσθετες καταστάσεις.